Gniezno, Spzoz Wojewódzki Szpital Dla Nerwowo I Psychicznie Chorych „dziekanka” Im. Aleksandra Piotrowskiego

4 odpowiedzi do “Gniezno, Spzoz Wojewódzki Szpital Dla Nerwowo I Psychicznie Chorych „dziekanka” Im. Aleksandra Piotrowskiego”

1. Kiepskie jedzenie, tak ilościowo jak i jakościowo. Ubikacje się nie zamykają, co nie sprzyja intymności.
   Totalny brak różnych form psychoterapii mimo że są zatrudnieni psychoterapeuci; jest tylko pracoterapia.

2. Kiepskie jedzenie, tak ilościowo jak i jakościowo. Ubikacje się nie zamykają, co nie sprzyja intymności.
   Totalny brak różnych form psychoterapii mimo że są zatrudnieni psychoterapeuci; jest tylko pracoterapia.
   Brak szaf odzieżowych w niektórych pokojach.

3. siedmio dniowy pobyt,badania,wyniki,trafna diagnoza

4. Najważniejsza uwaga: ordynator oddziału geriatrycznego 23 jest najgorszą wizytówką tego szpitala.Proponuję omijać tego pana łukiem szerokim. Należę do rodziny pacjentki i przyjechałam dowiedzieć się o stan mojej krewnej. Niestety trafiłam na ordynatora. Brakuje mu kompetencji społecznych, inteligencji emocjonalnej, o przyjazności nie wspominam bo zauważyłam jedynie zachowanie agresywne. W czasie „rozmowy” stałam długi czas, ordynator nie zasugerował, żebym zajęła miejsce na krześle. Oburzył się, że stoję. Clue rozmowy dotyczył rzekomego braku aktualnych wypisów krewnej z dotychczasowego leczenia. Dokumenty zostały dostarczone. Potwierdził ten fakt lekarz prowadzący. Ton w jakim ordynator do mnie mówił wskazuje na niechęć (eufemizm) do udzielania informacji rzeczowych i w kompetentny sposób. „psychiatra przyjdzie dzisiaj albo jutro, nie wiem”. Brak profesjonalizmu w przypadku osoby na takim stanowisku w szpitalu tego typu jest karygodny, kultura osobista jest temu panu obca. Nerwowe przewracanie dokumentacji, gniew lub opryskliwość wyrażana słownie i niewerbalnie w kierunku człowieka zainteresowanego stanem zdrowia pacjentki są jednoznaczne i wymagałyby modyfikacji. Nie po to przemierza się kilometry do Gniezna, żeby brać udział w tak żałosnym incydencie. Jak widać wiedzę można posiąść, ale od lekarza, ordynatora jednego z oddziałów Dziekanki można i należy oczekiwać o wiele, wiele więcej. Czego? – ludzkiego potraktowania. Być może pan ordynator jest przed urlopem, może cierpi na syndrom wypalenia zawodowego, może itp.Może powinnam była przedstawić się nie zapominając o tytułach naukowych, kto wie, nie muszę wiedzieć co może podziałać na ordynatora tak, aby nawiązał zwykłą rozmowę. To co zwykłe i proste okazuje się być w tym przypadku nieosiągalne. Dodam, że krewni osób przebywających w jakimkolwiek szpitalu przezywają wieloletni stres związany z opieką swoich schorowanych bliskich. Perspektywa jąką przyjął pan ordynator uważam za ciasną, fragmentaryczną i nie do przyjęcia. Summa summarum – w trosce o własne zdrowie psychiczne, ordynatora Jóźwiaka należy unikać.
   Oddział geriatryczny jest poza tym niezwykle czysty, pacjenci zadbani, personel, poza wiadomą osobą, przyjaźni.