Gdynia, Oddzial Chorób Wewnetrznych

2 odpowiedzi do “Gdynia, Oddzial Chorób Wewnetrznych”

1. Byłam pacjentką tego szpitala. Trafiłam na S.O.R przywieziona karetką pogotowia z dolegliwościami neurologicznymi. Męczyłam się ponad 2 godziny zanim oznakowano mnie żółtą opaską. Następnie czekałam na ” zainteresowanie” personelu moją osobą dalszy nieokreślony czas. W końcu wywieziono mnie do innej sali i tam także czekałam. Czułam się bardzo źle, nie mogłam właściwie mówić i ruszać się.Siostra miała utrudniony kontakt ze mną, zero informacji ze strony szpitala.” Leczono” mnie kroplówką z magnezem. Neurolog zbadał mnie ok.5 godzin po przyjęciu.Z tego co zauważyłam to zupełny brak empatii , pozostawienie starszych pacjentów i innych bez nadzoru medycznego przez kilka godzin na łóżkach.Pielęgniarki bez właściwego podejścia: oschłość i znieczulica. Wypisano mnie do domu w bardzo późnych godzinach wieczornych. Nadal źle się czułam i po szybkim powrocie z urlopu trafiłam do szpitala w miejscowości, w której mieszkam.

2. W grudniu 2016 r. przebyłam ciężki zawał. Po kilku miesiącach pojawiły się duszności, po zmierzeniu ciśnienia okazało się, że jest bardzo wysokie, więc zgłosiłam się w do szpitala na S.O.R. Panie rejestratorki widząc, że mam trudności w oddychaniu kazały czekać mi na przyjęcie ponad pół godziny. Po tym czasie przeprowadziła rejestratorka wywiad jakie leki zażywam i jakie przebyłam choroby. Następnie podłączyła mnie do aparatury, która mierzy ciśnienie i saturację. Aparatura zaczęła piszczeć okazało się, że ciśnienie wynosi 172/102 tętno 95. Dla rejestratorki nie miało to jednak żadnego znaczenia, nie interesowało ją całkowicie. Robiąc za chwilę EKG stwierdziła, że popsuł się aparat ( dziwne, bo przede mną robiła EKG i nic z aparaturą się nie działo), ponieważ często próbowałam kasłać, żeby polepszyć wentylację płuc, Pani doktor koordynator stwierdziła, że mam zapalenie płuc, a nie problemy z sercem. Po ponad 3 godzinnym siedzeniu i czekaniu na przyjęcie przez lekarza poszłam do domu i próbowałam pomóc sobie sama. Na drugi dzień zgłosiłam się do lekarz rodzinnego i zostałam skierowana do szpitala. Okazało się, że mam dusznicę piersiową dostałam leki i poczułam się znacznie lepiej.